برگزاری ژورنال کلاب با مقاله علمی پژوهشی با عنوان « مرگ، قیامت و امور آخرتی در آثار عرفانی امامخمینی » به مناسبت هفته پژوهش
پنجشنبه ۴ دى ۱۳۹۹ ساعت ۱۰:۰۰:۰۲برگزاری ژورنال کلاب با مقاله علمی پژوهشی با عنوان « مرگ، قیامت و امور آخرتی در آثار عرفانی امامخمینی » به مناسبت هفته پژوهش در مدرسه علمیه زهرائیه نجف‌آباد
مدارس علمیه گروه یاس اقدام به برگزاری ژورنال کلاب با مقاله علمی پژوهشی با عنوان « مرگ، قیامت و امور آخرتی در آثار عرفانی امامخمینی » در تاریخ 25/9/99 نمودند. این برنامه با حضور استاد محترم سرکار حاج خانم زکیه صادقیان استاد حوزه برگزار گردید.
استاد زکیه صادقیان از ابتدای مقاله حسن و ایرادات را بیان کرد و گفت : اجزای چکیده این مقاله بسیار ناقص است و فقط شامل تبیین موضوع می شد و از اهمیت موضوع، بیان روش تحقیق، اشاره به عناوین اصلی تحقیق و بیان فشردهی نتایج و دستاوردهای تحقیق در آن خبری نیست.
وی افزود: در پایان چکیده، از عنوان «کلیدواژه» استفاده شده بود، در حالی که آنچه در پایان چکیده میآید، واژگان کلیدی است، نه کلیدواژه و این دو واژه از نظر مفهوم و کاربرد با هم فرق دارند.
استاد به مقدمه اشاره کرد و گفت: از آنجایی که مقدمه باید به قلم محقق باشد، از نقلقول مستقیم و ارجاعدهی در مقدمه باید پرهیز شود، بخصوص نقلقول در مقاله نباید بصورت چپچین نوشته شود و این شیوه از نقلقول مستقیم فقط در پایاننامه مورد استفاده قرار میگیرد. نقلقول مستقیم نباید بیشتر از 5% مقاله را در برگیرد و نقلقولهای طولانی باید بصورت خلاصه و غیرمستقیم نوشته شوند. وی بیان کرد : بیان پیشینهی پژوهشی تحقیق در پایان مقدمه لازم است که در این مقاله ذکر نشده است:
وی ابراز داشت: شرح مفاهیم کلیدواژهها بعد از مقدمه آورده می شود و کلیدواژهها از نظر لغوی و اصطلاحی شرح داده میشوند. در این مقاله در ابتدای هر تیتر فرعی، راجع به همان تیتر شرح مفاهیم شدهاست و مفاهیم کلیدواژهها در یکجا شرح دادهنشدهاند.
وی افزود: در متن مقاله مثل ص 87، پاراگراف سوم، از فعل «میکند» 4 مرتبه در یک پاراگراف استفاده شده است؛ درحالیکه استفاده از افعال مشابه بصورت متوالی، از نظر ادبی درست نیست و از زیبایی کلام میکاهد.
ایشان بر این عقیده بودند که در این مقاله، نقلقولهای مستقیمی که از امام خمینی(ره) آوردهشده، اکثراً از منابع دستدوم، مثل کتاب تقریرات فلسفه امامخمینی، اثر عبدالغنی اردبیلی بوده است، درحالیکه باید این اقوال از کتابهای امام، بعنوان منبع دستاول ذکر میشد؛ بخصوص در این مقاله که تحقیق در آثار عرفانی امامخمینی صورت گرفتهاست.
ایشان در ادامه گفت: در ص 89، 95، 96 و 97 پاراگرافها خیلی طولانی هستند، درحالیکه در تحقیق باید از پاراگرافهای طولانی احتراز جست؛ زیرا نه تنها از زیبایی ظاهری متن کاسته میشود، بلکه خواننده با دیدن اینگونه پاراگرافهای طولانی، از خواندن متن منصرف میگردد.
استاد ادامه داد: شیوهی ارجاعدهی در این مقاله، درونمتنی است. گاه نویسنده برای توضیحاتی از پاورقی استفاده کردهاست که بجاست. ولی در ص 101 از پاورقی برای آدرسدهی استفاده شدهاست، نه جهت توضیحات. برای آدرسدهی نمیتوان از دو شیوهی درونمتنی و پاورقی، هردو استفاده کرد.
وی گفت: هر چند سیر منطقی تیترهای مقاله بسیار دقیق است و نویسنده مطالب را بهترتیب رتبی بیان کردهاست. اما در این مقاله گاه از علائم نگارشی، بیجا استفاده شده و گاه در جاهایی در استفاده از علائم نگارشی کوتاهیهایی صورت گرفتهاست. مثلاً در پاراگراف اول و دوم ص 91، استفادههای نابجایی شده، درحالی که در همین پاراگراف اول، از آوردن این علائم در مواردی ضروری پرهیز گردیدهاست. یا در ص 96، در بحث قیامت، در پاراگراف سوم، «در اصطلاحاتالصوفیه آمده:...» ظاهراً نقلقول مستقیم آمده، ولی در گیومه قرارداده نشدهاست. زیرا علامت دونقطه، بیانگر نقلقول مستقیم است.
وی در پایان به بررسی نتیجه و فهرست منابع پرداخت و گفت: در نتیجه، به نوآوری های تحقیق اشارهای نشده و فقط خلاصهوار مطالب تحقیق بیانگردیدهاست. در فهرست منابع، قرآن بعنوان یک منبع مورداستفاده آورده نشده، درحالیکه از آیات قرآن در تحقیق استفاده گردیدهاست. همچنین در کنار تاریخ نشر کتب، باید علامت «ق » بعنوان سال قمری و علامت «ش» بعنوان سال شمسی و علامت «م» بعنوان سال میلادی درج شود تا در تاریخ شبهه ای ایجاد نشود.
